Ψυχικό: Το Νέο είναι ωραίο, το Παλαιό είναι... αλλιώς

Δυο κοπέλες κάνουν jogging και μια ακόμα βολτάρει με το σκύλο της. Ένα τεράστιο τζιπ με φιμέ τζάμια «ξεφορτώνει» 2 πιτσιρικάδες-μοντέλα έξω από το κολλέγιο. Μια φιλιππινέζα μου δίνει οδηγίες για το πως θα βγω Κηφισίας χωρίς να περάσω πάνω από τον ποδηλατόδρομο. Το Ψυχικό (Παλαιό και Νέο) είναι όλα όσα είχε «υποσχεθεί» με τη δημιουργία του: μια κηπούπολη ήρεμη και σικάτη, ποιοτική και σνομπ, καταπράσινη και με eco κοσμοθεωρία. Βαλε όλα αυτά στον υπερθετικό, συντόνισε το GPS σου και ξεκινάμε...

Στο Ψυχικό η αλήθεια είναι πως είχα καιρό να πάω. Μπορεί κατά καιρούς να έδωσα κι εγώ -όπως όλοι- ραντεβού στον Φάρο επί της Λεωφ. Κηφισίας ή να πετάχτηκα ανάμεσα σε γρήγορα meetings, σε κάποιο από τα εστιατόριά του (πάντα άλλωστε βολεύει, μιας και συνδέει ιδανικά το κέντρο με τα βόρεια προάστια). Να το «ζήσω» όμως είχα χρόνια. Κάπως έτσι, λοιπόν, μια Κυριακή πρωί του Δεκεμβρίου, αποφάσισα να ανηφορίσω για άλλη μια φορά στην Κηφισίας με σκοπό να καταγράψω μια βόλτα διαφορετική. Ξεκινάμε από τα βασικά: Το Παλαιό Ψυχικό συνορεύει με την Αθήνα, το Γαλάτσι και τη Φιλοθέη, ενώ το Νέο με το Χαλάνδρι και τον Χολαργό.

VIRAL ΕΙΔΗΣΗ

Δυστυχώς επιβεβαίωσε τα χειρότερα ο Γιάννης Καλλιάνος: «Έχω μία ανησυχία ότι...» - Έτσι θα εξελιχθεί η κακοκαιρία τις επόμενες ώρες (video)

Στη μέ­ση εί­ναι η Κη­φι­σί­ας, ώ­στε κα­τά μί­α με­τα­φο­ρι­κή έν­νοια να μας θυ­μί­ζει πως, αν και «γει­το­νι­κά» τα δύ­ο ό­μορ­φα προ­ά­στια α­πέ­χουν με­τα­ξύ τους. Οι εικό­νες στην πά­νω πλευ­ρά της λε­ω­φό­ρου (στο Πα­λαιό Ψυ­χι­κό, ντε!) θυ­μί­ζουν λί­γο πο­λύ κά­τι α­πό το American house dream: Ει­κό­νες με ευ­τυ­χι­σμέ­νες μα­μά­δες με πα­χου­λά μωρά, ντυ­μέ­να στα ροζ ή στα γα­λα­νά (αυ­στη­ρά), καλ­λί­γραμ­μες πι­τσι­ρί­κες που κά­νουν βόλ­τες με τον Ζεράρ (ε­δώ δεν θα α­κού­σεις Α­ζόρ...), «φου­σκω­τούς» μαυ­ρο­φο­ρε­μέ­νους που προ­στα­τεύ­ουν πε­ριου­σί­ες στρεμ­μά­των και εί­ναι υπ' α­τμόν για να... ε­πέμ­βουν και νε­α­ρούς α­πό το Αρ­σά­κειο, τον Μω­ρα­ΐ­τη και το Κολ­λέ­γιο που μι­λούν με... ε­φη­βι­κή α­γα­νά­κτη­ση για το ρό­φη­μα των Starbucks (κλα­σι­κό στέκι τους), λέ­γο­ντας ό­τι δεν εί­ναι τό­σο ζε­στό ό­σο θα ε­πι­θυ­μού­σαν. Πα­ράλ­ληλα, πε­ρι­με­τρι­κά της εκ­κλη­σί­ας του Αγ. Δη­μη­τρί­ου αλ­λά και του δι­πλα­νού, πρό­σφα­τα α­να­και­νι­σμέ­νου, Πάρ­κου Ζογ­γο­λό­που­λου, που πλέον στο­λί­ζε­ται με τα γλυ­πτά του ο­μώ­νυ­μου καλ­λι­τέχνη, οι μό­νι­μες συ­στά­δες ψη­λό­λι­γνων και κα­τα­πρά­σι­νων κορ­μών, τα κα­λοκου­ρε­μέ­να γκα­ζόν και οι ορ­γα­νω­μέ­νοι πο­δη­λατό­δρο­μοι σου υ­πεν­θυ­μί­ζουν πως ο ο­ρι­σμός της «κη­πού­πο­λης» που έ­χει προσ­δο­θεί στην πε­ριο­χή α­πό τη σύ­στα­σή της -στις αρ­χές του 20ού αιώ­να- α­πη­χεί με κά­θε ευ­και­ρί­α. Και έ­να tip για το τέ­λος: Το να χα­θείς ε­δώ εί­ναι από­λυ­τα λο­γι­κό. Ό­λα τα στε­νά έ­χουν ε­πι­βλη­τι­κά σπί­τια και ό­μορ­φους κή­πους, ε­νώ όλες οι πλα­τεί­ες, με­γά­λες και μι­κρές, είναι πα­νο­μοιό­τυ­πες, γε­γο­νός που συ­νή­θως ση­μαί­νει πως ό­σους γύ­ρους και να κάνεις, πά­λι στο ί­διο ση­μεί­ο θα βρε­θείς.

Η... άλ­λη πλευ­ρά!
Ας πά­με ό­μως από... την άλ­λη με­ριά της Κη­φι­σί­ας. Στο ύ­ψος του ΑΒ Βα­σι­λό­που­λος εί­ναι η «επί­ση­μη» εί­σο­δος στο Νέ­ο Ψυ­χι­κό ή αλ­λιώς ο γνω­στός «Φά­ρος του Ψυ­χι­κού», ο ο­ποί­ος μά­λι­στα έ­χει και... blog με το ί­διο όνο­μα. Ε­δώ λοι­πόν τα πράγμα­τα εί­ναι αλ­λιώς. Οι δρό­μοι πα­ρα­μέ­νουν «πρά­σι­νοι», ω­στό­σο, τα κτή­ρια υ­ψώ­νουν το α­νά­στη­μά τους, η κί­νη­ση εί­ναι σα­φώς ε­ντο­νό­τε­ρη και οι ε­πι­χει­ρή­σεις αρ­χί­ζουν να εμ­φα­νί­ζο­νται ό­λο και πιο τα­κτι­κά! Α, ξέ­χα­σα να σου πω πως στην πά­νω με­ριά (στο Πα­λαιό Ψυ­χι­κό) δεν υ­πάρ­χει κα­μί­α ε­μπο­ρι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα. Έ­να cafe υ­πήρ­χε κά­α­α­πο­τε, το Blue Pine, το ο­ποί­ο -σκέ­ψου!- ή­ταν κά­τι τό­σο σπά­νιο για την περιο­χή, που η Πρώ­τη Πλα­τεί­α, ό­πως ο­νο­μάζε­ται σή­με­ρα ε­πί­ση­μα, εί­ναι στους κα­τοί­κους πλέ­ον γνω­στή με αυ­τό το ό­νο­μα. Ξα­να­πά­με... κά­τω λοι­πόν και ξε­κι­νά­με και πά­λι α­πό τα βα­σι­κά: Το Νέ­ο Ψυ­χι­κό πε­ρι­βάλ­λε­ται α­πό τις 2 κομ­βι­κό­τε­ρες λε­ω­φό­ρους της Α­θή­νας, την Κη­φι­σί­ας και τη Με­σο­γεί­ων. Ε­πι­πλέ­ον, «φι­λο­ξε­νεί» τις πε­ρισ­σό­τε­ρες πρε­σβεί­ες α­πό ό­λη την υ­πό­λοι­πη Ατ­τική (ά­ρα έχει και την κα­λύ­τε­ρη α­στυ­νό­μευ­ση), έ­χει α­πο­σπά­σει Ευ­ρω­πα­ϊ­κό Βρα­βείο Κα­θα­ρής Πό­λης (βε­βαί­ως, βε­βαί­ως!) και απο­τε­λεί τον πρώ­το δή­μο στην Ελ­λά­δα, ο ο­ποί­ος ε­φάρ­μο­σε το 1988 το πι­λο­τι­κό -τό­τε- πρό­γραμ­μα α­να­κύ­κλω­σης.

Μέ­χρι και σή­με­ρα λοι­πόν, στην πε­ριο­χή θα δεις ό­χι μό­νο πε­ρισ­σό­τε­ρα α­πό 25 ση­μεί­α συλ­λο­γής α­ντι­κει­μέ­νων α­λου­μι­νί­ου και 18 γυα­λιού, αλ­λά και... αν­θρώ­πους να τα χρη­σι­μο­ποιούν! Όπως κα­τα­λα­βαί­νεις, δεν κα­τά­φε­ρα να συ­γκρα­τήσω τον εν­θου­σια­σμό μου για την ει­κό­να αυ­τή. Το ί­διο συ­νέ­βη και ό­ταν δια­πί­στω­σα πως, δίπλα α­πό το Πε­ντά­γω­νο, λει­τουρ­γεί (και μά­λι­στα α­πό το '92) το πρώ­το Εκ­παι­δευ­τι­κό Οι­κο­λο­γι­κό Πάρκο της χώ­ρας, το ο­ποί­ο μέ­σα στα 7 στρέμ­μα­τα, που κα­τα­λαμ­βά­νει, εκ­παι­δεύ­ει κα­θη­με­ρι­νά μι­κρούς και με­γά­λους σε θέ­μα­τα σε­βα­σμού στο πε­ρι­βάλ­λον. Α­φού πε­ρά­σεις λοι­πόν μια βόλ­τα α­πό ε­δώ, οι ε­πό­μενες στά­σεις σου θα εί­ναι εί­τε ε­πί της Δη­μη­τρί­ου Βα­σι­λεί­ου, τον κε­ντρι­κό δρό­μο της πε­ριο­χής, εί­τε σε κά­ποιο α­πό τα υ­πό­λοι­πα στε­νά, εί­τε α­κό­μα και ε­πί της Κη­φι­σί­ας. Σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση, θα βρε­θείς σε cafe, ε­στια­τό­ρια, shopping προ­ο­ρισμούς ή α­κό­μα και με­ζε­δο­πω­λεί­α με τό­σο έ­ντο­νη προ­σω­πι­κό­τη­τα που σε πα­ρα­κι­νούν να τα... ε­ρω­τευ­τείς. Θέ­λεις κι άλ­λα; Έρ­χε­ται επι­τέ­λους και η ά­φι­ξη που ό­λοι συ­ζη­τούν και πε­ρι­μέ­νουν! Το High Street, το ο­λο­καί­νου­ριο Mall των βο­ρεί­ων προ­α­στί­ων, θα βρί­σκε­ται πί­σω από τον Βα­σι­λό­που­λο και μέ­σα α­πό τους 3 ο­ρό­φους του θα σου συ­στή­νει κα­θη­με­ρι­νά στους πιο updated πει­ρα­σμούς για την γκαρ­ντα­ρό­μπα σου και ό­χι μό­νο. Μέ­τρα α­ντί­στρο­φα... Το Ψυ­χι­κό (Πα­λαιό και Νέ­ο) εί­ναι πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρα α­πό έ­να πα­νέ­μορφο προ­ά­στιο: Εί­ναι έ­νας συνε­χώς ανερ­χό­με­νος προ­ο­ρι­σμός, που α­ξί­ζει να εντά­ξεις σε κά­θε το­μέ­α της κα­θη­με­ρι­νό­τη­τάς σου.

Το ήξερες ότι...

Εδώ έμενε η Αθηναία αρχοντοπούλα Ρηγούλα Μπενιζέλου; Μάλιστα, το 1550 άνοιξε στον κήπο της ένα πηγάδι και προσέφερε νερό στους φτωχούς περαστικούς; Έτσι η περιοχή πήρε το όνομά της από το... ψυχικό αυτό;

Μια δεύτερη εκδοχή αναφέρει πως το μέρος πήρε το όνομά του εις ανάμνηση του πρώτου μαραθωνοδρόμου, του άγνωστου Αθηναίου οπλίτη, ο οποίος έτρεξε από τον Μαραθώνα ως την Αγορά της Αθήνας, για να φέρει το μήνυμα της καλής έκβασης της μάχης; Μετά από το «νενικήκαμεν», ξεψύχησε.

Η ιστορία του προαστίου εντοπίζεται στις αρχές του 20ού αι. και είναι συνδεδεμένη με την ιδέα της κηπούπολης; Εκείνη την εποχή, εξάλλου, τα garden cities αποτελούσαν πολεοδομική τάση σε όλη την Ευρώπη;

Η Παλιά Αγορά ήταν το κέντρο του Ψυχικού; Κάλυπτε τις καθημερινές λειτουργικές ανάγκες των σπιτιών και αποτελούσε σημείο συνάθροισης των κατοίκων;

Στην πάνω μεριά της Λ. Κηφισίας βρίσκονται 3 από τα γνωστότερα ιδιωτικά σχολεία της χώρας, αυτά του Μωραΐτη, Αρσακείου και Κολλεγίου Αθηνών;

Εδώ υπήρξε το Pavillon Rose, ένα από τα κομψότερα κτίσματα όλης της Αθήνας, που λειτουργούσε ως χώρος διασκέδασης; Κάηκε για άγνωστους λόγους και στη θέση του το 1928 χτίστηκε το θρυλικό Colizeum, όπου ο Αττίκ και ο βασιλιάς του τανγκό Εντουάρντο Μπιάνκο ψυχαγωγούσαν για χρόνια την αριστοκρατία της πόλης. Μετά τον πόλεμο το κτήριο ερήμωσε και μετατράπηκε από τον επιχειρηματία Σκουλικίδη σε κινηματογραφικό στούντιο.

Στο Κολλέγιο Αθηνών γυρίστηκε το «Ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο», και στην Δεύτερη Πλατεία η «Σωφερίνα» επίσης με την Αλίκη Βουγιουκλάκη;

Το «Ανάκτορο της Φρειδερίκης» αγοράστηκε το 1937 από τον Γεώργιο Β΄, για να στεγάσει το μελλόνυμφο ζεύγος Παύλου και Φρειδερίκης;

Οι γραφικές φιγούρες του Ψυχικού έχουν μείνει αναλλοίωτες στις μνήμες όλων; Όλοι θυμούνται τον «Θωμά τον Ψωμά», τον Μάρκο που πωλούσε ψάρια απ' τον ντορβά του, τον πολυλογά μανάβη κυρ-Παναγιώτη και τον κουτσομπόλη κυρ-Δήμο τον περιπτερά;

Τον Μάρτιο του 1968 εγκαινιάστηκε το κέντρο Blue Bell στην Πρώτη Πλατεία, το οποίο απευθυνόταν στη «χρυσή» νεολαία της περιοχής;

Στην είσοδο του Ψυχικού υπάρχουν οι «ομπρέλες» του γλύπτη Ζογγολόπουλου, ο οποίος ήταν από τους παλαιότερους Ψυχικιώτες;

Το Νέο Ψυχικό άρχισε να αναπτύσσεται με τη λογική να εξυπηρετεί εμπορικά τους κατοίκους του Παλαιού;